Ondanks alle inspanningen is Costa Rica, zoals zoveel landen, ook een slachtoffer van allerhande bouwprojecten. Zo is hotel Barceló te Tambor van de Spaanse Barceló groep er één van. Dit werd gebouwd in 1991 en het was de bedoeling een hotel te bouwen met 2400 plaatsen, golf terrein en een jachthaven. Door dat op die plaats te bouwen waren er veel problemen met het lokale mangrove moeras en de lokale rivierbedding. Dank zij Noemi Canet (die wel woest was voor het kleine bedrag) werd de keten beboet met $14.000. Maar het project ging door, weliswaar op kleinere schaal (402 kamers!). Ook nog in Tambor heb je andere projecten. Er wordt duidelijk niet altijd rekening gehouden met de lokale fauna en flora. Nog zo'n idioot is een Costaricaan die ik vorig jaar ontmoette. Hij maakt een site (de travelblog dateert van vorig jaar) voor het promoten van Costa Rica. Maar het is een verdoken handel in bouwgronden en huizen. Hij woont ook niet meer in Costa Rica, maar in San Francisco. Vreselijk ventje; hij verwijt de Costaricanen een tekort aan interesse om aan grootschalige handel te doen! Hij verweet hen lui en achterlijk te zijn. 's Morgens ging ie dan een beetje yoga(?) doen op zijn terrasje in Tortuguero. Het is zeer jammer, maar ik heb er niet veel hoop in. Costa Rica is het toekomstige Spanje. Waar de lokalen worden weggedreven door Engelse-, Duitse-, Vlaamsche-, en Nederlandse enclaves. Tambor is duidelijk het Costaricaanse versie van Benidorm maar dan met Amerikaantjes. Maar de laatste tijd beginnen mensen met verschillende nationaliteiten Costa Rica in te nemen. Tuurlijk, ik wil daar ook wonen, maar zeg nu zelf, moet dat echt? Daarom ben ik zeer gelukkig dat er organisaties bestaan zoals ASEPALECO en die van mensen zoals Noemie Canet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten